Jerzy Małek

Jerzy Małek - trumpet, flugelhorn
Magdalena Zawartko - vocal
Aga Derlak - piano

Przed Państwem projekt wyjątkowy, łączący trzy unikatowe osobowości jazzu: trębacza i kompozytora Jerzego Małka, divę Magdalenę Zawarto, oraz pianistkę Agę Derlak. Muzyka, którą mogą Państwo usłyszeć w wykonaniu trio, to fuzja wielu gatunków muzycznych, oscylujących wokół brzmienia jazzu, połączonych ze sobą tajemnicą improwizacji. Styl muzyki można postrzegać wielopoziomowo, poprzez analogię z muzyką mistrzów, począwszy od ery swingu, aż po eksperymenty z zakresu idiomu muzyki współczesnej.

Punktem wyjścia są kompozycje trębacza Jerzego Małka, charakteryzujące się bardzo sugestywną formą wypowiedzi muzycznej, zarówno pod względem melodyki, harmonizacji jak i formy. Istotą projektu jest synteza muzycznych influencji, wynikająca z fuzji światów poszczególnych osobowości artystycznych, oraz poszukiwanie balansu pomiędzy materią muzyczną a słowem.

Wymiar poetycki projektu "Pashmina" ma wieloraki kontekst, co daje możliwość indywidualnej interpretacji treści przez odbiorcę, niekoniecznie bezpośrednio związanej z tekstem. Przykładem może być kompozycja instrumentalna otwierająca płytę "First Falling Leaf", gdzie głos żeński i trąbka współgrają ze sobą, tworząc parabolę dialogu dwóch osób. Ten zabieg muzyczny jest, jeśli rozpatrzymy interakcję Małka - trębacza i Zawartko - wokalistki, niejako istotą projektu.
Słowo, które usłyszymy, to fragmenty z powieści "Dom dzienny, dom nocny" Olgi Tokarczuk, wplecione w kompozycję o charakterze rumby "Wiem". W końcowej części tegoż utworu usłyszeć można także improwizację słowno-muzyczną Magdaleny Zawartko będącą rozwinięciem tematu początkowego.
Inną próbą adaptacji tekstu do muzyki, tym razem w formie parlando, jest wiersz Michała Wojaczka "Mówię do Ciebie cicho". Muzyka do tego utworu to dwuczęściowa suita. Pierwsza część, alegoryczna, łączy tekst z melodią w ad libitum. Druga, to czysta rytmiczna instrumentalna improwizacja. Na płycie znajdują się także dwa utwory słowno-muzyczne napisane w całości przez Jerzego Małka ; "Pashmina" oraz "Wiatr". Ten pierwszy to opowieść o poszukiwaniu sensu tworzenia w muzyce, w którym podmiotem lirycznym jest kobieta-pianistka. 

Na uwagę zasługiwać tu może technika sylabicznego łączenia frazy muzycznej z tekstem, która rodzi skojarzenia z twórczością polskich mistrzów tej formy Wasowskiego i Przybory. Utwór "Wiatr" to pełna refleksji i metafory elegia o poczuciu wolności w życiu, oraz istocie jej uwarunkowania. Cały projekt dopełniają jeszcze trzy kompozycje o charterze instrumentalnym, z których najbardziej znamienną jest "Podróż" . Utwór ten rozpoczyna się cytatem z "Podróży ludzi księgi" Olgi Tokarczuk, będącym hasłem przewodnim narracji muzycznej całego utworu. Z pewnością każdy odbiorca znajdzie coś dla siebie, na miarę własnych oczekiwań i otwartego serca.